شهرگردی در تهران تاریخی یکی از بهترین گزینه‌های گردشگری

نوروز، جشن سه‌هزار ساله ما ايراني‌هاست؛ نسيم بهاري که مي‌وزد و سرشاخه‌ خشک درختان که جوانه مي‌زند، براي ما نويد آغاز بهار است و مژده حيات دوباره طبيعت. بهار هميشه براي ما ايراني‌ها الهام‌بخش بوده است؛ «نرم نرمک» مي‌آيد با «عطر نرگس، رقص باد، نغمه شوق پرستوهاي شاد … ».
اسفندماه که مي‌رسد خيلي‌ها به فکر مي‌افتند نوبهار در خانه نمانند و دست‌کم چند روزي را به گردش و تفريح بگذرانند؛ دور يا نزديک، جايي را براي اقامت دست و پا کنند و گرد روزمرگي زندگي را از تن بزدايند. تعطيلات نوروز، طولاني‌ترين تعطيلات در ايران است و اگر شما هم براي خودتان در اين روزها برنامه‌ريزي‌ نکنيد، حتماً روزهاي آخرش با خود مي‌گوييد «اين هم از تعطيلات؛ نفهميديم کي آمد و کي رفت!»

استان تهران، پرجمعيت‌ترين استان کشور است و به جز همين چند روز تعطيلات نوروز، ساير روزها شلوغ است و پرازدحام. بيشتر تهراني‌ها از چند روز مانده به آغاز سال بساط سفر را جمع مي‌کنند و عازم شهرهاي توريستي ايران مي‌شوند. با اين حال، کم نيستند تهراني‌هايي که اين چند روز ماندن در تهران و ديدن خيابان‌هاي ساکت و خلوتش را غنيمت مي‌دانند و حاضر نيستند در اين روزها که شهر آرامش خاصي دارد، آن را ترک کنند.

با اينکه سال‌هاي طولاني پايتخت‌نشيني، تهران را به کلان‌شهري شلوغ تبديل کرده و جلوه‌هاي طبيعت را در آن از بين برده، اما شهرگردي در اين شهر تاريخي يکي از بهترين گزينه‌هاي گردشگري است که در طول سال ممکن است کمتر فرصت انجام آن پيش آيد.

تهران آنقدر ديدني‌هاي متفاوت از قديم و جديد دارد که اگر کسي بخواهد مسافر نوروزي تهران باشد، سفر چند روزه‌اي لازم دارد. از شمال و دامنه کوه البرز گرفته تا مرکز شهر و محله‌هاي جنوبي و مرزهاي کويري، ديدني در تهران کم نيست. جاذبه‌هاي گردشگري طبيعي دربند، درکه، کلکچال و دارآباد، پارک‌هاي جنگلي، کاخ‌ها و عمارت‌ها و بازارهاي قديمي و البته بوستان‌هاي تازه ساخته شده با امکانات مدرن، طيف متنوعي از تفريحگاه‌ها را در تهران ايجاد کرده است.

دربند
دربند، يکي از محله‌هاي قديمي و گردشگاه معروف تهران است. هواي خنک و چند چشمه، آبشار و دره،‌ دربند را تفريحگاه مناسبي براي تهراني‌ها کرده است. دربند با ارتفاع 1700 متري از سطح دريا، آغاز يکي از راه‌هاي اصلي صعود کوهنوردان به البرز مرکزي است. کوره‌راهي از دربند آغاز مي‌شود و به «آبشار دو قلو» و «پناهگاه شيرپلا» ختم مي‌شود.
دربند چند محله قديمي هم دارد. از ارتفاعات که بالا برويد، خانه‌هاي قديمي را مي‌بينيد که همان شکل روستايي خود را حفظ کرده‌اند. مرغ محله، کنار محله، کلاغ پر و سربند، محله‌هاي دربند هستند که موقعيت جغرافيايي‌شان، ساکنانش را مجبور کرده بسياري از وسايل زندگي خود را با چهارپايان به ارتفاعات منتقل کنند.
در زمان قاجار بعضي از شاهزاده‌ها از جمله شاهزاده ‌الله‌وردي ميرزا و ابوالملوک کيومرث ميرزا در اينجا سکونت داشتند. به فرمان رضاشاه، در زمين‌هاي دهکده دربند يک مهمانخانه و چندين ويلا ساخته شد.
از ميدان تجريش که به سمت خيابان دربند برويد، به ميدان سربند مي‌رسيد که تنديس کوهنورد نصب‌شده در آن، به نماد محله دربند تبديل شده است؛ تنديسي که سال 1341 توسط رضا لعل رياحي، پيکره‌تراش و نقاش ايراني ساخته شد.

درکه

درکه هم يکي از قديمي‌ترين و زيباترين محلات ييلاقي در شميرانات و شمال غرب تهران است که در امتداد دره‌اي به همين نام قرار گرفته و رودخانه ميانش آن را تبديل به مسيري محبوب براي کوه‌پيمايي البته سبک کرده است. قدمت اين ييلاق خوش آب‌وهوا در پاي کوه‌هاي بلند البرز، به حدود قرن پنجم هجري برمي‌گردد. هفت‌حوض، جنگل و آبشار کارا، آبشار بندعبدالله، آبشار جوزک، پلنگ جوزک، پلنگ چال، آب سپيد، هفت‌چشمه و آب کف‌دار، معروف‌ترين جلوه‌هاي طبيعت زيباي درکه هستند.
به ميدان تجريش که برسيد، ميني‌بوس‌ها و تاکسي‌هاي خط تجريش – درکه، مسافران را به ميدان درکه منتقل مي‌کنند.